Powrót jedi

Po ponad trzech miesiącach zawieszenia, niewychodzenia z domu i nie robienia kompletnie niczego, zaczynam powoli wracać do życia. Jakoś zawsze lubiłam wrzesień, mimo tego, że wiąże się z nim rozpoczęcie roku szkolnego. Wrzesień jest fajny. Z jednej strony pogoda robi się znośna i człowiek przestaje roztapiać się za każdym razem, gdy spróbuje wystawić nos za drzwi, a z drugiej w komunikacji miejskiej dalej jest jako-taki luz, bo studenci jeszcze nie wrócili z rodzinnych domów. Swoją drogą, zawsze mnie zadziwia, jak dużo jest we Wrocławiu studentów z innych miast. Nie, żeby mi to przeszkadzało, ale... Ludzie, skąd wy się bierzecie? Może mam jakiś syndrom mieszkańca dużego miasta, ale zawsze mi się wydaje (nie wiem czemu, bo to bez sensu i dobrze wiem, że tak to nie wygląda!), że jak wyjechać poza jego granice, to jest już tylko pole, pole, jakaś wioska i jeszcze trochę pola. A jak się przejdzie przez to pole, to nagle widać z jednej strony Warszawę, z drugiej Kraków, a z trzeciej gdzieś w oddali Berlin majaczy.

Tak czy siak, powrót do życia wiąże się z powrotem do pisania idiotycznych postów na blogu, którego ani adres, ani tym bardziej tytuł nie mają najmniejszego sensu. No bo co... Tu jakieś porzeczki, tam ogórki i jeszcze seks w to wmieszany. Może powinnam dorzucić Miley Cyrus, royal baby i sześciolatki idące do szkoły..? Miley Cyrus można mieć zawsze, a sześciolatki idące do szkoły są sezonowo. Ha, tak światowo się zrobiło! Jest nawiązanie do szołbiznesu i polityki, a przy okazji to zdanie ma wybitnie filozoficzny wydźwięk. Tam jest przesłanie, chociaż - jak na dobrego filozofa przystało - nie mam pojęcia, jakie.

Chciałam się pochwalić kilkoma sukcesami w moim życiu. Po pierwsze, uwaga, zdałam maturę. Po drugie... Dostałam się na studia! W tym momencie dzieją się dziwne rzeczy, bo ową maturę zdałam tak, że mogłabym iść właściwie na każdy kierunek, jaki bym sobie wymyśliła, a wylądowałam na informacji naukowej i bibliotekoznawstwie. Pozdrawiam wszystkich, którzy teraz powiedzą, że będę bezrobotna - przysięgam, że jak wy będziecie, to zacznę się śmiać.

Poza tym zauważyłam, że ludzie często robią sobie jakieś postanowienia na wakacje - że będą biegać, uczyć się, tańczyć, wychodzić z domu i robić miliard innych rzeczy, a potem i tak kończą na kanapie, jedząc Nutellę i oglądając durny serial o bogatych dzieciach z USA*. Tymczasem ja zrobiłam wszystko, co sobie założyłam, bo założyłam, że nie będę niczego ambitnego zakładać. Po prostu z góry wiedziałam, że będę siedzieć, jeść i próbować oglądać durny serial o bogatych dzieciach z USA - wymiękłam po dziesięciu odcinkach, ale to inna sprawa. Tak czy siak, plan wykonany.

Miłego względnie wolnego września, państwo studenci. ;3

*Czak Bas nie jest fajny. Możecie mnie hejtować.