Piętnasta.

Majówka, majówka... I zaraz będzie po majówce, więc trzeba z niej korzystać tak, jak tylko się da. Idąc tym tropem, panna Lori, znaczy ja, wybrała się wczoraj na jednodniową wycieczkę do Katowic, co by zintegrować się z dawno niewidzianymi znajomymi.

Spotkanie spotkaniem, Katowice Katowicami, ale w zasadzie chciałam napisać, że... Kocham pociągi. Droga powrotna do Wrocławia była tak bajeczna, jak tylko mogłam ją sobie wymarzyć - ja, sama w przedziale, na wygodnym fotelu (bo, jako że było pusto, wskoczyłam do przedziału pierwszej klasy, nie dopłacając przy tym ani grosza). Słońce grzeje w szybę, wokalista Kings of Leon narzeka, że "She's only seventeen; whine, whine, whine, wound up over everything", a ciche dźwięki gitary mieszają się z rytmicznym "dudum-dudum", tak charakterystycznym dla pociągu sunącego po torach. Krajobraz zmienia się powoli, z pola na wioskę, z wioski znów na pole, i jest przy tym tak monotonny, że gdybym patrzyła na niego z innego miejsca, pewnie zanudziłabym się na śmierć. Ale z pociągu? A gdzie tam - przez trzy godziny podróży te pola rzepaku, małe wioski w oddali i wieże kościołów skąpane w złotych promieniach zachodzącego słońca* wydawały mi się najpiękniejszym, co w życiu zobaczę. Idiotyczne, prawda? Też tak sądzę. I uwierzcie, że w normalnych warunkach podobny widok nie wywołałby u mnie żadnej reakcji. To wszystko wina pociągu i tego magicznego "dudum-dudum", które sprawia, że mój mózg się wyłącza - nie ma problemów, nie ma przemyśleń na tle egzystencjalnym, nie ma sprawdzianów z matematyki, nie ma pokoju który trzeba będzie posprzątać zanim szanowna rodzicielka wróci z pracy. Jest tylko ten błogi stan, w którym z głowy wyparowują człowiekowi wszystkie natrętne myśli, przez które nie może spokojnie odpocząć. Myśli, które są tak głośne, że nie pozwalają podziwiać cudownie żółtego pola rzepaku przesuwającego się powoli za oknem.

A teraz uwaga, bo lorkowa spełnia swoje marzenie.
Otóż zawsze chciałam chociaż raz być do bólu mainstreamowa i wrzucić na swojego słit blogaska jakąś słit foteczkę. Więc wrzucam, a co - przecież nikt mi nie zabroni, dorosła jestem ponoć. W związku z tym prezentuję państwu... Butelkę wody, opakowanie po kanapkach, książkę i tulipana. Żółtego. Lubię żółty.

Dobra, słit foteczka zaliczona, mogę umrzeć spokojnie.
Miłej majówki, Misie-Pysie. :3