Ona tu jest, ratuj sie kto może

Na początek drobna retrospekcja: w poniedziałek Wrocław stał, dosłownie i w przenośni. Dostanie się GDZIEKOLWIEK w inny sposób, niż na własnych nogach, po prostu graniczyło z cudem - sama czekałam na tramwaj dobre czterdzieści minut, po czym poszłam pieszo. Śniegu pełno, błota też, na chodnikach ślisko, a zwrotnica niedaleko mojego osiedla zamarzła i zrobił się korek na miliard tramwajów (dzięki ci, Spaghetti, że przystanek wcześniej przesiadłam się w autobus). Reasumując: kocham zimę, ale miasto mogłoby się trochę ogarnąć, bo tak to się nie da żyć.

Słucham tej piosenki w kółko i nie mogę przestać. Ba, słucham... Ja nucę, podśpiewuję, recytuję, tańczę do niej jak w musicalu. Nie mogę się pozbyć tego draństwa. Gdyby nie wersja Cezika, pewnie w ogóle by mi się nie wkręciła, ale tak... Ja uwielbiam ją, ona tu jest i tańczy dla mnie! Bezsens. Co to w ogóle za tekst? Czemu on ją chce porywać i w sercu chować na dnie? NA LITOŚĆ BOSKĄ, OD KIEDY SERCE MA DNO?! Przez takie piosenki tracę wiarę w mój mózg, bo kiedy tylko coś takiego wyłapie (on, mózg!), to przygarnia jak Brad i Angelina kolejne dzieci, a potem odtwarza w kółko i w kółko, jak najbardziej monotonna rozgłośnia radiowa ever. Albo i bardziej, bo radio zawsze można wyłączyć. Szlag by to... Ale nie, on uwielbia jąąą i kropka. Swoją drogą, nie zastanawia was, kim ONA jest? Osobiście dostaję szału, kiedy gość śpiewa, że ona to, ona tamto, moja dziewczyna, srutututu, ja pragnę je-ej OoOoOoOoo, a nawet nie wiemy, czy ładna. Do kitu taka robota.

Moja dziewczyna patrzy często w oczy me. Może wcale nie w oczy, tylko na czoło, bo koleś strzelił facepalma chwilę wcześniej, zabił przy tym muchę i teraz ma krwawą plamę na skroni? Gdy mnie całuje, oddałbym niejedno. W porządku, to ja chcę domek nad jeziorem w górach i ferrari. Oddawaj. W dodatku przy niej czuje, jak smakuje miłość - czyli? Mandarynkami? Mandarynki byłyby spoko. Śliwki też. Byle nie lejsy cebulkowe, bo po nich jest kapeć w mordzie otworze gębowym. 

Chciałam napisać tę notkę jakoś tak bardziej profesjonalnie, jakoś to zanalizować ładnie po kolei, ale wyszło jak zwykle. Tym razem zrzucam winę na piosenkę - słuchając tego zwyczajnie się nie da niczego zrobić. Głęboki Buc to Buc Bez Empatii z chatolandii, jakby ktoś nie wiedział.

Poza tym wylałam sobie wrzątek na stopę i uszkodziłam nadgarstek, naprawiając drukarkę przy pomocy tajnej techniki prosto z Dalekiego Wschodu o tajemniczo brzmiącej nazwie Jebu-dżu-ręk'om.

...bo dobrze to wie, że porwę ją i w sercu schowam na dnie~!