Ciocia dobra rada radzi

Uprzejmie donoszę, iż przeżyłam ten tydzień, ani na moment nie tracąc dobrego humoru. Nie, moment pobudki o szóstej rano w żadnym wypadku się nie liczy - to nie zły humor; to naturalne, że wtedy mam ochotę zabić wszystko i wszystkich, co znajdzie się w zasięgu mojego wzroku. Swoją drogą, jeśli ktoś wstaje o poranku rześki i wypoczęty, to na pewno jest wytworem mojej chorej wyobraźni, objawem problemów z psychiką oraz permanentnego przegrzania mózgu - słowem, fatal error, command not found.

Chyba tylko zaszyty w ciemnej grocie Gollum* nie widzi, że jesień zbliża się wielkimi, wielkiiiiimi krokami. Osobiście skakałam hen wysoko z radości, gdy wypatrzyłam na drzewach małe wysepki żółtych liści, ku mojej uciesze rosnące z każdym dniem i powoli wypierające morze zieleni. Uwielbiam tę porę roku, uwielbiam z całego serca, uwielbiam prawie tak samo mocno, jak scenę śmierci Boromira... A tymczasem spora część otaczających mnie życzliwych wpadają w stany depresyjne, ma dość życia i opłakuje odchodzące lato. Ale za czym tu płakać? Nareszcie przestaną nękać nas upały, których osobiście nie znoszę. Gdzie przyjemność z wychodzenia z domu, skoro słońce oślepia i wypala dziury w skórze, rozbieranie się nic nie daje, wachlowanie podobnie, a jedynym słusznym rozwiązaniem wydaje się przeprowadzka do lodówki? Przyjdź, jesieni, byle prędko - chcę już czerwieni na drzewach i ziemi, chcę coraz ciemniejszych popołudni spędzanych z książką w dłoniach i kubkiem kakao obok, chcę chodzić po mieście omotana chustką ochraniającą przed zimnym, przenikliwym wiatrem. Poza tym chyba jednak mam jakieś zapędy sadystyczne, bo sprawia mi przyjemność obserwowanie przemokniętych, zabieganych, zmarzniętych i zakatarzonych ludzi, którym nic nie wychodzi, bo jesień. Nie martwcie się, kotki, jak nie jesień, to mróz i śnieg... Do których również pałam czystą, nieskalaną żadnym złem tego świata miłością**.

Genialna, życiowa rada, która odmieni wasze życie: bierność jest zła. Bierność powoduje bezrobocie, zły humor i zaburzenia związane z relacjami międzyludzkimi oraz komunikacją. Może i pada, może i ktoś nie lubi zimna i wilgoci, ale to nie jest powód do siedzenia z założonymi rękami i wpatrywania się w ścianę. Ruszmy nasze szacowne tyłki, drodzy państwo, i zróbmy krok w stronę... Psia kostka, w stronę czegokolwiek! Równie dobrze może to być wysoko zdana matura, nowa tak śliczna bluzeczka, Góra Przeznaczenia czy lodówka. Trzeba mieć jakiś cel i do niego dążyć, bo inaczej się kompletnie skapcanieje. Gdyby ktoś miał wątpliwości - ja nie chcę nikogo nawracać; po prostu utwierdzam samą siebie w przekonaniu, że będzie źle, jeśli poddam się niezwykle silnej grawitacji wytwarzanej przez moje łóżko i zalegnę w nim na resztę życia. W skrócie - muszę zrobić zadania z matematyki, a kompletnie mi się nie chce.

PS. Teraz zakładka "twitter" jest tak pro elo wykokszona, że omatkoboska. Klikajcie i podziwiajcie wszyscy!

___________________________________________
* Tak, wiem, on nie żyje, bla bla bla.
** Still better love story than "Twilight"..?